Het besluit: er komt geen tweede kind meer
De maanden daarop kreeg ik weer hoop. Zou het misschien u wel lukken? Ik was immers zwanger geworden, dus wellicht dat het nu wel weer sneller raak was. Maar tegelijkertijd kwam er weer die angst voor een nieuwe miskraam en alle ellende die dat met zich mee zou brengen. En als ik zwanger zou raken, was de kans dan niet heel groot dat ik de zwangerschap niet aankon vanwege mijn leeftijd? Of dat er allerlei complicaties zouden optreden? Rollercoaster van emoties Ik leefde in een rollercoaster van emoties. De maanden gingen voorbij, zonder positief nieuws. Ik kon niet meer en was helemaal op. Ik ging mijn heil zoeken in alternatieve…
Een periode van leven tussen hoop en vrees
Na een half jaar zaten we weer bij de gynaecoloog. Hij hoorde het verhaal aan en adviseerde mij om een baarmoederonderzoek (baarmoederfoto) te laten doen. Niet alleen om te controleren of mijn eileiders in orde waren, maar ook omdat uit ervaring bleek dat de meeste vrouwen hier door vruchtbaarder zouden worden in de eerste maanden daarna. Daarna zou ik weer een half jaar hormonen moeten slikken. We zaten in een enorm dilemma. Dit wilden we helemaal niet. En nu was het zo ver dat we toch in de medische molen beland waren en ik weer een half jaar hormonen zou moeten slikken. Weer verlegden wij onze grenzen, terwijl we dit…
Het geluk van een eerste kind en de wens voor een tweede
De afgelopen jaren heb ik inmiddels al behoorlijk wat blogs geschreven. Zowel op de site van Mams at work als op mijn eigen site Rosa Schrijft. Die blogs gingen over allerlei onderwerpen, met name over ouderschap, opvoeding en kinderen. Er is echter één onderwerp waar ik de afgelopen jaren veel mee bezig ben geweest maar waar ik niet over geschreven heb. De reden hiervan is, dat het een erg persoonlijk onderwerp is dat veel impact op mijn leven heeft gehad. Het gaat namelijk over mijn tweede kinderwens die helaas niet in vervulling is gegaan. Ondanks dat wij er veel mee bezig zijn geweest, komt er bij ons helaas geen tweede…
Halloween mag aan mij voorbij gaan
Eerlijk is eerlijk, ik geef helemaal niets om Halloween. Het is in mijn ogen een feest dat niet past in onze maatschappij en wat vooral is overgewaaid uit Amerika en met name gaat over hoeveel snoep die kinderen ophalen. Voor mij hoeft het dus niet, sterker nog, ik wil er liever niet aan mee doen. Er zijn namelijk al genoeg andere leuke feesten waar onze kinderen aan mee kunnen doen. Maar toch doen wij dit jaar mee. Waarom? Onze dochter is namelijk met het Halloween virus besmet. Halloweenfeest Enige tijd geleden kregen wij van onze buurtvereniging een brief dat er in onze wijk Halloween gevierd wordt. Onze buurtvereniging verzorgt en…
