Wij worden weekend- en vakantie pleegouders

Het afgelopen half jaar zijn wij intensief bezig geweest met een pleegzorgtraject. Nadat we vorig jaar een informatieavond over pleegzorg bezochten, besloten we ons in te schrijven voor de STAP cursus. In deze blog wil ik jullie meenemen in hoe ik dit pleegzorgtraject afgelopen jaar ervaren heb en waarom wij weekend – en vakantie pleegzorg gaan doen.

STAP cursus

We werden in het voorjaar gebeld of we konden starten. Niet veel later zaten mijn man en ik met een groep andere aspirant pleegouders in een zaaltje. De eerste avond van onze STAP cursus begon. Daarna volgden er nog vier avonden, twee huisbezoeken van pleegzorgmedewerkers en een afrondend gesprek. Daarnaast vulden ons levensboek in. Een heel uitgebreid boek met allerlei vragen die we moesten beantwoorden.

Weekend- en vakantie pleegzorg

We moesten veel alleen invullen, maar ook veel samen. Er gingen avonden voorbij dat we samen aan de keukentafel zaten en gesprekken voerden over allerlei vragen die voorbij kwamen. We beantwoordden de vragen zo goed mogelijk. Vragen over onze motivatie om pleegouder te worden, onze opvoedstijl, onze verwachtingen en onze twijfels. Maar ook vragen over onze relatie, onze jeugd en onze visie op pleegzorg en onze toekomst. Het waren intensieve maanden waarin we echt gedwongen werden om na te denken of we echt voor pleegzorg wilden gaan. We besloten al vrij snel, mede vanwege ons werk, om voor weekend- en vakantie pleegzorg te gaan. Toen in de cursus onze pleegzorg begeleider vertelde dat elke vorm van pleegzorg even belangrijk is, hakten we de knoop door en wilden we er voor gaan.

Twijfels over pleegzorg

Eerlijk is eerlijk, er waren wel enkele momenten dat ik mezelf afvroeg of ik dit wel aan zou kunnen. Tijdens de cursus kwamen veel voorbeelden voorbij die heftig waren. Van kinderen die veel probleemgedrag vertonen en kinderen die zo veel meegemaakt hebben en zich daardoor niet meer kunnen hechten. Ik vroeg me af hoe ik zou reageren als een plaatsing bij ons zou mislukken. Of hoe ik er in zou staan als een pleegkind niet meer bij ons zou komen en we afscheid van hem of haar zouden moeten nemen. Dat hakte er wel in. Maar we kregen ook veel mooie voorbeelden. Van kinderen die opbloeien door hulp van pleegouders. Van ouders die in moeilijkheden zaten, maar door hulp van een weekend – en vakantie pleegouders het toch lukte de boel weer op de rit te krijgen.

Weekend- en vakantie pleegouders worden

Tijdens het traject hadden we een belafspraak met een weekend – en vakantie pleegmoeder. We zaten samen aan de keukentafel, we hoorden de verhalen van deze pleegmoeder en dat maakte ons blij. Toen ze vertelde dat pleegzorg haar leven rijker had gemaakt en dat het haar heel veel voldoening gaf, ondanks de problemen en dilemma’s die ze tegen kwam, was het voor ons duidelijk. Na het gesprek keken we elkaar aan en spraken we naar elkaar uit: dit willen wij ook, wij willen weekend – en vakantie pleegouders worden.

Zomervakantie

De zomervakantie begon en het pleegzorgtraject zakte even naar de achtergrond. We genoten volop van onze vakantie met ons gezin. Ik speelde met Laura in het zwembad, we genoten van de zon, het strand en maakten mooie uitstapjes en wandelingen. Soms ontstond er een beeld in mijn hoofd van een pleegkindje dat met ons mee op vakantie zou gaan. Ik stelde me voor hoe dat zou zijn, hoe Laura daar mee om zou gaan en wat we samen zouden ondernemen. Maar dat beeld zakte ook weer weg. Ik genoot van de dagen die voorbij gingen.

Ons huis voorbereiden

Toen we thuis kwamen begon het pleegzorgtraject weer helderder te worden. We bespraken dat we onze rommelkamer maar eens op moesten gaan ruimen, want we zouden op korte termijn ons eindgesprek hebben. Toen we een zondagmiddag tijd hadden stelde mijn man voor het plan uit te gaan voeren. We gingen voortvarend aan de slag, we ruimden op, verschoven meubels en zetten een grote kast die in de kamer stond op zolder. En terwijl we ermee bezig waren, werd het kamertje steeds opgeruimder. We bereidden zo ons huis voor. Het toekomstbeeld van een kindje dat hier ooit zou gaan slapen tekende zich af in mijn hoofd en dat beeld maakte mij blij.

Het eindgesprek

En toen zaten we vorige week met drie pleegzorgmedewerkers aan tafel. We moesten volgens de procedure lange lijsten met vragen invullen. Er werd een verslag gemaakt van ons gesprek en we kregen mooie feedback. De pleegzorgmedewerkers gaven aan vertrouwen in ons te hebben dat we alles zouden proberen om een pleegkindje een goede plek in ons gezin te geven. Ze vertelden dat ze vonden dat we eerlijk en open waren geweest over onze verwachtingen en twijfels over pleegzorg. Ze gaven aan dat wij een sterk koppel zijn. We hebben beide een andere motivatie voor pleegzorg, maar dat maakt ons juist sterk en we vullen elkaar goed aan.

Klaar voor pleegzorg

Mijn man en ik spraken uit dat een pleegkind in ons gezin welkom is en dat we er alles aan zullen doen om hem of haar een fijne plek te geven in ons gezin. We kregen te horen hoe het matchingsproces in zijn werking gaat en we maakten afspraken hoe vaak en wanneer wij een pleegkind kunnen ontvangen. Het was een fijn, afrondend gesprek. Op dat moment maakte mijn hart een sprongetje. Ik voelde me zo blij. Ik weet nog helemaal niet hoe lang het nog duurt voordat het zo ver is, maar het gevoel dat er ergens een pleegkind rondloopt dat wij een plekje in ons gezin kunnen geven maakt mij heel gelukkig. We zijn er klaar voor gaan open voor voor weekend- en vakantie pleegzorg!