Pleegzorg

Pleegouder worden: is het iets voor ons?

Al een lange tijd loop ik met het idee rond om pleegouder te worden. Dit is dit een grote stap die je niet zo maar neemt. Daarom bezochten wij afgelopen zomer een informatieavond over pleegzorg om te bekijken of het iets voor ons zou kunnen zijn. Samen hebben we er diverse gesprekken over gevoerd en we zijn er uit: we staan er in ieder geval voor open en we willen de voorbereidingscursus gaan doen om te kijken of pleegouder worden iets voor ons is.

Pleegouders gezocht

Vorig jaar schreef ik in mijn driedelige serie over secundaire kinderloosheid hoe groot mijn tweede kinderwens altijd is geweest. Helaas is die wens niet uitkomen en hebben we uiteindelijk de beslissing moeten nemen dat er geen tweede kind meer komt in ons gezin. Na die moeilijke beslissing ging ik een heftige tijd door van rouw, afscheid nemen van een periode en kijken naar de toekomst. In die periode kwam ik regelmatig artikelen en advertenties tegen over hoe het is om pleegouder te worden. Ook hoorde ik regelmatig nieuwsberichten op de radio over een schreeuwend tekort aan pleegouders. Regelmatig las ik oproepjes dat er pleegouders werden gezocht.

Het verhaal van een pleegouder

Ik kan me een specifiek moment herinneren dat ik in de auto zat en ik luisterde naar de radio. Het ging over pleegzorg. Een pleegmoeder vertelde over haar ervaringen. Ze vertelde hoe ze het vond om pleegouder te worden, over de mooie maar ook moeilijke momenten. Hoe pleegzorg haar leven had verreikt. Ergens diep in mijn hart voelde ik op dat moment een vlammetje aanwakkeren dat aangaf dat ik er iets mee moest. Omdat ik nog in een droevig proces zat van afscheid nemen, verwerken van een miskraam en rouw, kon ik er niets mee op dat moment. Maar diep in mijn hart bleef het gevoel dat ik er iets mee moest doen en dat gevoel ging niet weg. Het verhaal van deze pleegouder raakte me en liet me niet los.

Pleegouder worden

In de zomerperiode tijdens een fijne vakantie werd dit gevoel sterker en daarom besprak ik het onderwerp met mijn man. Ik voelde dat mijn verdriet er nog steeds was, maar dat ik het een plekje had kunnen geven. Ik stond weer open voor iets nieuws in ons leven. We hadden het er al vaker over gehad, maar nu werd het concreet. Ook hij bleek er open voor te staan om pleegouder te worden. Ondanks dat we wel beide allerlei belemmeringen zagen, voelden we dat er in ons gezin ook zeker wel mogelijkheden zijn voor pleegzorg. We hebben beide drukke banen, we sporten graag en we vinden ons sociaal leven belangrijk. Bovendien vroegen we ons af: hoe zou Laura op een pleegkindje reageren? We besloten dit gevoel even aan de kant te zetten en ons in te schrijven voor een informatieavond. We vroegen ons af: zouden wij pleegouders kunnen worden?

Informatieavond pleegzorg

Toen we naar de informatieavond gingen, wisten we niet wat we moesten verwachten. We kregen die avond informatie over welke soorten pleegzorg er zijn en wat je ongeveer kunt verwachten. Een pleegmoeder vertelde over haar ervaringen en we konden allerlei vragen stellen. Tijdens die avond werd het ons wel duidelijk dat veel soorten pleegzorg voor ons afvallen. Dit heeft ermee te maken dat een pleegkind volledig in huis nemen, erg intensief is. Als beide ouders werken is dit lastig, omdat het voor veel pleegkinderen niet prettig is om naar de kinderopvang te gaan. Het is niet onmogelijk, maar wij denken dat het op dit moment niet in ons leven past. We hadden dit van te voren al wel verwacht, maar deze avond werd dit bevestigd. Wel besloten wel om ons aan te melden om de voorbereidingscursus te gaan doen en te bekijken of weekendpleegzorg iets voor ons is.

Weekend pleegouder

Inmiddels zijn we een tijd verder. Het idee om pleegouder te worden leeft nog steeds bij ons. De aanmeldingspapieren zijn verstuurd en er is een afspraak gepland met een pleegzorgmedewerker bij ons thuis. Als dit gesprek goed verloopt en we zijn nog steeds enthousiast dan gaan we de cursus volgen. Ik ben heel erg benieuwd hoe dit proces gaat verlopen en vind het ergens ook spannend. Voor mij voelt dit als het afsluiten van een fase en het begin van iets nieuws. Wie weet ben ik over een tijdje wel weekend pleegouder? We slaan een nieuwe weg in en ik ben heel benieuwd wat dit ons gaat brengen!

Foto van Pexels

2 Comments

  • Suzy

    Na het lezen van deze blog vraag ik me af… mogen pleegkinderen niet naar een kinderdagverblijf oid?
    Ik ben alleenstaand, werk 4 dagen en wil graag pleegouder worden. Maar als een pleegkind niet naar een kdv mag gaan, dan vallen veel vormen van pleegzorg al af voor mij…

  • rosaschrijft

    Hoi Suzy,

    Bedankt voor het lezen van mijn blog en fijn dat je pleegouder wilt worden! Het is zeker niet onmogelijk dat een kind naar een kinderdagverblijf gaat, maar 4 dagen is voor een pleegkind wel erg veel. Veel pleegkinderen hebben juist rust nodig en dan lijkt mij 4 dagen opvang wel veel voor een pleegkind. Maar wellicht dat er toch mogelijkheden zijn voor een jong pleegkind bijvoorbeeld in combinatie met opvang van een opa of oma. Als alleenstaande kun je zeker pleegouder worden, maar dan denk ik eerder aan wat oudere kinderen die al redelijk zelfstandig zijn en die bijvoorbeeld al zelfstandig naar school kunnen fietsen. Er is een groot tekort aan pleegouders voor tieners en pubers. Dit zijn kinderen die al veel zelfstandig kunnen maar wel heel hard op zoek zijn naar een warm thuis om in op te groeien. Voor ons is dat op dit moment in ons leven geen haalbare kaart, omdat wij zelf ook nog een dochter hebben waar we veel rekening mee moeten houden. Deze vorm van pleegouderschap is denk ik heel goed te combineren met een baan en als alleenstaande. Ik zou vooral eens naar een informatieavond gaan en kijken wat de mogelijkheden zijn. Heel veel succes met de zoektocht!

    Liefs,

    Rosa

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.