Het besluit: er komt geen tweede kind meer
De maanden daarop kreeg ik weer hoop. Zou het misschien u wel lukken? Ik was immers zwanger geworden, dus wellicht dat het nu wel weer sneller raak was. Maar tegelijkertijd kwam er weer die angst voor een nieuwe miskraam en alle ellende die dat met zich mee zou brengen. En als ik zwanger zou raken, was de kans dan niet heel groot dat ik de zwangerschap niet aankon vanwege mijn leeftijd? Of dat er allerlei complicaties zouden optreden? De kans dat er geen tweede kind meer zou komen werd steeds groter. Rollercoaster van emoties Ik leefde in een rollercoaster van emoties. De maanden gingen voorbij, zonder positief nieuws. Ik kon…
Een periode van leven tussen hoop en vrees
Na een half jaar zaten we weer bij de gynaecoloog. Hij hoorde het verhaal aan en adviseerde mij om een baarmoederonderzoek (baarmoederfoto) te laten doen. Niet alleen om te controleren of mijn eileiders in orde waren, maar ook omdat uit ervaring bleek dat de meeste vrouwen hier door vruchtbaarder zouden worden in de eerste maanden daarna. Daarna zou ik weer een half jaar hormonen moeten slikken. We zaten in een enorm dilemma. Dit wilden we helemaal niet. En nu was het zo ver dat we toch in de medische molen beland waren en ik weer een half jaar hormonen zou moeten slikken. Weer verlegden wij onze grenzen, terwijl we dit…